Bipedalizmin (dik yurumek) kokeninin asamali, tedrici ve birikimsel bir evrim sureci ile kazanilmis bir karakter oldugu genel olarak kabul goren bir hipotez. Dikyurumenin acik alanda mi yoksa sik ormanlik bir alanda mi ortaya ciktigi ise hala tartismali. Bu tartismanin temel nedeni ise, bilinen dikyurume hipotezi ile Ardipithecus ramidus ve Ardipithecus kadabba'nin bulundugu lokalitelerin paleoekolojik ozellikleridir. Daha onceleri dik yurumek basit olarak ormanlik alanda azalan agaclardan dolayi bosalan kisa mesafelerde hominidlerin morfolojilerinde meydana gelen genetik nedenli oldugu dusunulen iskelet ve kas yapisindaki farkililasmalarin sagladigi oncelikli basamaklar ile gerek besin tasimak, gerek daha uzaklari gorebilmek ve gerekse gunesin zararli isinlarindan korunmak icin yuzey alanini daraltmak avantajlarinin ortaya cikardigi diyagnostik bir degisimdi. Bu hipotez 3.7-3.2 milyon yil yasindaki Australopithecus afarensisin bulundugu Hadar formasyonunun paleoekolojik ozellikleri ile de ortusuyordu. Ancak 5.8-4.4 milyon yillari arasinda yasamis Ardipithecus kadabba ve Ardipithecus ramidus fosil turlerinin yasadiklari alan sik ormanlik bir bitki ortusunun varligini ortaya cikardi. Ayni zamanda bu turler de bipedal yani dik yuruyordu. Kronolojik olarak daha yasli olan, dikyurume yetenegini kazanmis hominidlerin sik ormanlik bitki ortusunde nasil dik yurume yetenegini kazandiklari soru isaretini olusturdu? Bunun yanisira 7-6 milyon yila tarihlendirilen Sahelnthopus cthadensis'in de dik yurudugu ileri suruldu. Ancak bu fosil turun buldungu bolge kuzey Afrika, Cad ekolojik olarak col bir alan ve butun malzemeler tasinarak gelmis. Lokalitenin tarihlendirilmesi ise bulunan bir cifttirnakliya gore belirlenmis, yani tarihlendirme faunal korelasyon metodu ile yapilmis. Bu bolgede calisan hippo uzmani Jean R. Boisserie ile birlikte Etiyopya'da 3 ay boyunca arazide calisirken bol bol Sahelanthropus hakkinda konusma firsatimiz odlu. Jean bu fosiin tarihlendirilmesinde bazi sorunlar oldugunu ve fosillerin in-situ (yerinde) degil tasinarak gelen malzemeden depolandigini soyledi, bununla birlikte Sahelanthropus'un kafatasininda da fosillesmeden ve deoplanmadan kaynakli distortion yani deformasyon oldugundan bahsetti, bu durumda Sahelanthropusun dik yurudugunu gosteren kafatasi kanitlarini biraz supheli kiliyor. Bu noktada Ardipithecus kadabba ve Ardipithecus ramidus dik yurumek hakkinda en eski ve en guvenilir turler.
Insan evriminde bipedalizm oncesi lokomosyon bicimi bugun benzeri olarak bildigimiz, sempanze ve gorillerin sahip oldugu knuckle-walking yurume seklidir. Ancak PNAS dergisinde Kivella ve Schmitta (Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology, Departman of Human Evolution, Germany) tarafindan yayinlanan "Independet Evolution of Knuckle-Walking in African Apes Shows that Humans did not Evolve From A Knuckle-Walking Ancestor" (Knuckle-Walking -El Parmagi Setikleri Uzerinde Yurume- Hareketinin Afrikali Buyuk Kuyruksuz Maymunlardaki Bagimsiz Evrimi, Insanin Knuckle-Walking Bir Atadan Evrimlesmedigini Gosteriyor) baslikli makalede insan atalarinin ve dolayisi ile dik yurumenin karasal knuckle walking davranisi gosteren bir atadan degilde agac yasaminda kuckle walking davranisini goseteren bir atadan evrimlestigini ileri suruyor. Bastan soylemem gerekirse bu calisma cok acik degil, bunun nedeni sanirim makalenin full textine henuz ulasamadigimzidan kaynaklaniyor olabilir, ancak abstract son derece karisik.
Insan evriminde dik yurumenin arboreal (agac yasami suren) knuckle-walking lokomosyona sahip atalardan mi yoksa terrestrial (karasal yasam suren) knuckle-walking lokomosyona sahip atalardan mi evrimlestigi henuz aydinlanmis degil. Bu evrimsel degisim sorununu anlamak icin daha cok yasayan ape'lerin ve fosil hominidlerin el bilek ve el morfolojilerinin uzerinde yogunlasilmasi gerekiyor. Arastirmacilar yasayan ape'ler ve maymunlarin el bilek ve el morfolojileri uzerinde bir calisma gerceklestirdi. Hipotezlerini sinayabilmek icin butun knuckle-walking lokomosyonuna sahip ape'ler benzer anatomik karakterleri paylasiyorlar ve e bu ozellikler soyu tukenmis fosil hominidler icin de guvenle kullanilabilir. Buna zit olarak daha onceki hipotezlerde knuckle-walking lokomotor davranisi butun Afrikali ape'lerde paylasilmadigini ileri suruyordu. Bununla birlikte, Afrikali ape'lerin el bilek morfolojilerindeki varyasyon cok acikca 2 farkli knuckle-walking lokomotor davranis sisteminin varligini dusunmemizi gerektiriyor: arboreal cevrede daha genislemis el bilek pozisyonuna (Sempanze) karsi terrestrial cevrede notr ve sutun bicimli el pozisyonu (Goril). Hominin el bilek morfolojisindeki knuckle-walking davranisinin bu durumu terrestiral degil arboreal bir adaptasyonun sonucu olurak gozlemleniyor. Bu gozlemler insan evriminde dik yurumenin butun diger ape'lerle ortak ekolojik nisi paylasan arboreal bir atadan evrimlestiginin kanitlarini sagliyor.
Yayinin abstract kismindan anladigim kadari ile bu sekilde, full texti okumak icin sabirsizlaniyorum. Guncel ape'ler ile yapilan morfolojik varyasyon calismalari ve istatikleri fosil kayitlar icin isik tutuyor. Ancak yine de her zaman kesfedilecek bir fosil olasiliklardan daha cok kesin bilgiler verecek. Bu nedenle daha cok fosil arastirmaya ve kaziya ihtiyac var.
Daha cok bilgi icin: http://www.pnas.
Independent evolution of knuckle-walking in African apes shows that humans
did not evolve from a knuckle-walking ancestor
Tracy L. Kivella,1,2 and Daniel Schmitta
+ Author Affiliations
aDepartment of Evolutionary Anthropology, Duke University, P.O. Box 90383
Science Drive, Durham, NC 27708-0383
?2Present address: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology,
Department of Human Evolution, Deutscher Platz 6, D-04103 Leipzig, Germany.
Edited by Alan Walker, Pennsylvania State University, University Park, PA,
and approved June 30, 2009 (received for review February 5, 2009)
Abstract
Despite decades of debate, it remains unclear whether human bipedalism evolved from a terrestrial knuckle-walking ancestor or from a more generalized, arboreal ape ancestor. Proponents of the knuckle-walking hypothesis focused on the wrist and hand to find morphological evidence of this behavior in the human fossil record. These studies, however, have not examined variation or development of purported knuckle-walking features in apes or other primates, data that are critical to resolution of this long-standing debate. Here we present novel data on the frequency and development of putative knuckle-walking features of the wrist in apes and monkeys. We use these data to test the hypothesis that all knuckle-walking apes share similar anatomical features and that these features can be used to reliably infer locomotor behavior in our extinct ancestors. Contrary to previous expectations, features long-assumed to indicate knuckle-walking behavior are not found in all African apes, show different developmental patterns across species, and are found in nonknuckle-walking primates as well. However, variation among African ape wrist morphology can be clearly explained if we accept the likely independent evolution of 2 fundamentally different biomechanical modes of knuckle-walking: an extended wrist posture in an arboreal environment (Pan) versus a neutral, columnar hand posture in a terrestrial environment (Gorilla). The presence of purported knuckle-walking features in the hominin wrist can thus be viewed as evidence of arboreality, not terrestriality, and provide evidence that human bipedalism evolved from a more arboreal ancestor occupying the ecological
niche common to all living apes.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
INSANIN EVRIMI-YORUM